Eğilip öptüm fotoğraftaki yüzünü ve dudaklarım kanadı
Şimdi içine girmekteyim uğursuz bir fırtınanın
Zincire vurduğum günlerden nasıl oldu da kaçabildi sakındığım, sakladığım Yaz’lar
Saatleri tutabildim, pastel renkli akşamları kaçırdım ben.
Güneşi yakaladım, şımarık sevgilimi, arsız gülüşlü sahili tutamadım
Gölgeler kaldı avucumda titrek kum tanelerinden..
Kalbimde yanık izleri, tenimde, derinde senin sonsuz çocukluğun
Bendeki anlar sende de mevcut mu, emin olamıyorum..
Tuzlu sularda eriyip gidiyor mevsim, bedenlerimizi açlığına katık ederek..
Doyuramadık zamanı, denizi verdik olmadı, güneşi verdik almadı..
Bize hasretti anladık sonunda..
Hıncından bizden yazları çaldı..
Elimde günler, güneşler,
bir kahve içimi
kanayan kahkahalar
Bizi erisin diye güneşe bıraktığımız
kısa gecelerin ahı tuttu
NAZİRE K. Gürsel
31.07.2022